Verticale Tuinen
Een verticale tuin van Greenwave 4.0
groeit in echte grond
Bij Greenwave groeien alle planten in modules gevuld met uitstekende teelaarde (geen substraat of potgrond). De beplantingskeuze van de verticale tuin is daardoor niet beperkt tot klimop, wilde wingerd of vetplanten, maar kan variëren van groenblijvende heesters, keukenkruiden tot rozen. Omdat de beplanting zich in deze verticale tuin gedraagt alsof zij in een echte tuin groeit, heeft een groene wand van Greenwave een optimale groeikracht en een lange levensduur. Iedere gevel is eenvoudig om te toveren in een groeiende en bloeiende, verticale tuin. Zowel binnen, als buiten.
Greenwave 4.0
Het Greenwave systeem 4.0 is zo ontworpen dat de verticale tuin als volwaardige gevelbekleding van nieuwbouw én bestaande bouw kan fungeren. Het verticale tuin systeem bestaat uit zeer duurzame modules die vervaardigd zijn van hoogwaardig door- en door gekleurd en… Lees verder
Verticale tuinen benutten kansen
Met de verticale tuin plaatst de mens een levend ecosysteem terug in de stad, daar waar hij dit eerder heeft verwijderd. In elke stad kunnen muren een verticale tuin worden. Voor de toekomst van onze steden is een goede balans… Lees verder
Een sterk verkorte geschiedenis van wellness en natuurbeleving in tuinaanleg
Mensen houden van bomen, struiken en planten. Onze voorouders leefden lang in een savanneachtige omgeving waar bomen als schuilplek en uitkijkpost fungeerden en planten als bron van voedsel of zelfs als geneeskrachtig middel dienden. We beoordelen onze woonomgeving, ook de stedelijke, nog steeds op de aanwezigheid van elementen die onze overlevingskansen vergroten, dus op bomen, struiken en planten. Groen stelt ons gerust.
De hangende tuinen van Babylon
De hangende tuinen van Babylon zouden zich hebben bevonden in de buurt van wat tegenwoordig Bagdad in Irak is. De tuinen werden vermoedelijk gebouwd door de Babylonische koning Nebukadnezar II rond 600 v. Chr. De tuinen werden aangelegd om de heimwee te beteugelen die zijn vrouw Amytis had naar de geurige tuinen van haar geboorteland Perzië. De tuinen bestonden uit gestapelde terrassen waarop grote bomen en vele kleurig bloeiende struiken waren geplant. Omdat de planten weelderig over de natuurstenen keermuren heen groeiden, hingen ze als het ware boven de oevers van de rivier de Eufraat. Een ingenieus irrigatie-systeem zorgde voor watertoevoer naar de terrassen. Het geheel moet een aangename oase zijn geweest in het hardvochtige warme en droge klimaat.
Moorse tuinen
Moorse tuinen vinden hun oorsprong in het Islamitische deel van het Middellandse zeegebied en het huidige Midden-Oosten. In deze tuinen is sprake van Berberse en Romeinse invloeden. Karakteristiek voor de doorgaans omsloten tuin is het kanaalvormig bassin met de kleine fonteinen. De oudste nog bestaande Moorse tuinen dateren uit de tijd van de Nasridische Koningen. Verspreid over de prachtige tuinen staan kleine bankjes tussen heerlijk geurende mirtestruiken, jasmijn, rozen en strakgesnoeide lauriers. In een Moorse tuin heerst serene rust. De Islamitische tuinkunst heeft in opeenvolgende perioden aandacht gekregen en de vormgeving inspireert nog steeds nieuwe generaties bouwmeesters en tuin- ontwerpers en is nog altijd zeer populair bij het publiek.
Eeuwenoude kloostertuinen
Eeuwenoude kloostertuinen spreken tot onze verbeelding. We waarderen de structuur van een middeleeuwse kloostertuin, hoewel die keuze voor de indeling een puur pragmatische was. De ommuurde religieuze tuinen waren gericht op effectief nut en daarom zo eenvoudig mogelijk vormgegeven. In een rechthoek lagen twee rijen van vier perken met geneeskrachtige kruiden en bloemen. Naast salie, selderij, wijnruit en karwij stond venkel, rammenas en lavas. In de smalle kweekbedden aan de zijkanten werd onder meer munt, papaver, absint, agrimonie, maggi, cucurbita, andoorn en wormkruid gekweekt. De keuze voor deze planten was gebaseerd op de hippocratische kennis uit de Griekse en Romeinse tijd, die dankzij Paracelsus in de middeleeuwen nog steeds werd toegepast in de medicinale kloosterapotheek.
De Franse tuin
De Franse tuin ontstond rond 1500 en is vanuit Italië naar Frankrijk overgewaaid. De wensen van de Italiaanse gegoede klasse om de woeste natuur rondom hun paleizen en villa’s te beteugelen en zo aan te tonen dat de mens heerser is over de woestenij, viel in Frankrijk in goede aarde. De eerste Franse tuinen zijn in de zeventiende eeuw ontstaan. Geheel volgens de heersende ideologie van ordening worden gestileerde tuinen met een sterke vlakverdeling en een symmetrische architectuur aangelegd. Planten met een nonchalante groeiwijze horen absoluut niet thuis in een Franse tuin en worden geweerd. Al kan een spontaan opgekomen rozelaar in bloei een subtiele ‘tache de beauté’ zijn. Het draait allemaal om lijnperspectieven, fonteinen, beelden, geschoren bomenrijen en uitgemeten groene galerijen.
De Engelse tuin
De Engelse tuin is het romantische antwoord op de strakke barok, die in de late achttiende eeuw en het begin van de negentiende eeuw uit de mode raakte. Men stapt rigoureus af van de idee dat de natuur beheerst moet worden. Engelse tuinen worden aangelegd zonder symmetrie of evenwicht. Maar iedere curve in het gazon, iedere boom en struik wordt heel bewust geplaatst. Het Engelse concept is dat van een romantisch, parkachtig landschap met verrassende doorkijkjes. Tal van stadsparken zijn in Engelse stijl heringericht. Het Vondelpark in Amsterdam, Park Sonsbeek in Arnhem en het Zocherspark in Rotterdam zijn bekende voorbeelden.
